We worden niet automatisch verlost. De wereld waarin Jezus leefde heeft dat al laten zien. Een groot deel van de mensen wilde niets met Hem te maken hebben. Dat Hij zieken genas en veel goed deed vond men prima, maar dat Hij de relatie tussen God en mens zou herstellen, was nergens voor nodig. Dat konden ze zo nodig wel zelf. Ze geloofden niet in Jezus als de Redder.
Dat ongeloof is nog springlevend. Dat ongeloof is ook zonde, omdat we ons niet schuldig voelen ten opzichte van God. Maar dat verandert als je wel gelooft. Dan heb je het diepe besef dat je God verdriet hebt gedaan, dat je het zelf niet goed kunt maken en dat je vergeving nodig hebt. En dat Jezus deze vergeving heeft verdiend en zo onze Verlosser is. In het leven van de gelovige krijgt het berouw wel een plaats in het gebed met de vraag om vergeving. God verhoort dat genadig om Jezus.
Want Jezus redt ons door het geloof in Hem, de Zoon van God (Johannes 3:36). Dan is de relatie heel persoonlijk hersteld tussen God en jou.